Van den Heuvelorgel

De historie van de orgels in de Singelkerk begint in 1900, met het instellen van een orgelcommissie. Op 17 februari 1904 werd een orgel in gebruik genomen, gebouwd door Michael Maarschalkerweerd, orgelbouwer te Utrecht. Tot die tijd was de leiding van de samenzang in handen van een voorzanger. Het eerste orgel telde ca. 14 stemmen, verdeeld over hoofd- en bovenklavier, met pedaal. De mechaniek was mogelijk pneumatisch, maar dit is beslist niet zeker. Het instrument werd geplaatst op de galerij aan de torenzijde. Het kerkbestuur was zeer tevreden. Helaas werd dit orgel door de grote brand van 21 maart 1920 volledig in de as gelegd.

Met de firma Maarschalkerweerd werd opnieuw kontakt gelegd voor de bouw van een nieuw orgel. Omdat de levertijd te lang was, werd de opdracht verstrekt aan de firma Dekker te Goes. Het nieuwe, rein pneumatische, orgel werd nu geplaatst op de galerij in de "kleine kerk" tegenover de toren. Het telde ca. 15 stemmen, verdeeld over twee klavieren en een aangehangen pedaal. In 1935 plaatste firma Valckx en Van Kouteren een Subbas 16’ op het pedaal. Tevens werd een nieuwe speeltafel geïnstalleerd. Uit archief gegevens blijkt echter, dat men te doen had met een orgel van inferieure kwaliteit. Ook de verwarming van de kerk had op het orgel een slechte invloed. Verschillende orgelbouwers moesten voortdurend onderhoud plegen. Naast Valckx en Van Kouteren hebben Spiering en Pels en Van Leeuwen geprobeerd het orgel bespeelbaar te houden. Laatstgenoemde bouwer gaf in 1970 aan, dat verdere restauraties niet meer zinvol waren. De voortdurende storingen leidden er uiteindelijk toe, dat men tot nieuwbouw besloot.

Als 23 jarige kreeg Jan L. van den Heuvel te Dordrecht in 1970 de opdracht om een 32 stemmen tellend orgel te bouwen, verdeeld over 3 klavieren en vrij pedaal. Het orgel kreeg zijn oude plaats aan de torenzijde weer terug. Het nieuwe orgel kreeg 32 stemmen, verdeeld over 3 klavieren en pedaal, uitgevoerd volgens het rein mechanische sleepladensysteem. In het gehele orgel (kassen met balustrade) werd o.a. 20 m mahoniehout verwerkt (Sipo-Mahonie). Het beleg van de ondertoetsen is elpenbeen met inlegwerk van braziliaans palissanderhout. De boventoetsen en registerknoppen zijn zwart ebbehout. De bakstukken (zijstukken van de klavieren) zijn van palissanderhout met inlegwerk van elpenbeen. Biezen en letters van de registernaamplaatjes zijn met bladgoud verguld. Het front heeft 247 pijpen. Alle labia der frontpijpen en tevens het beeldhouwerk is met bladgoud verguld.

Adviseur bij de bouw was de heer Koos Bons uit Maassluis. In zijn keuringsrapport staat o.a.: "Het metalen pijpwerk is hoogwaardig: wanneer men de pijpen van bovenaf bekijkt, ziet men dat ze dikwandig zijn en van zeer solide makelij. Door de vaststelling van de pijpenmensuren onstond een klankbeeld, dat geheel geschikt is voor de kerkruimte van de Singelkerk, en vooral ook voor de aard van de erediensten die in het gebouw gehouden worden: een deftige, meer naar het donkere gerichte orgelklank, die in het zachte spel fijnzinnig en soms mystiek aandoet, in het zeer sterke spel een robuustheid vertoont, die weldadig en verzadigd uitklinkt. Er werd een orgelklank bereikt, die in afwijking van andere nieuwe orgels in Nederland, niet scherp en vlak klinkt, maar rijk voorzien is van kleurrijke registers, zowel in de grondstemmen als in de vulstemmen en tongwerken. De windtoevoer is niet te star, zodat met name in het volle spel de klank levendig blijft, zonder dat er een windtekort ontstaat."

Het orgel werd op donderdag 9 november 1972 in gebruik genomen door de plaatselijke predikant, Ds. W. van Gorsel. Organist was Koos Bons. Voorafgaand aan de dienst des Woords , werd het orgel overgedragen door de president-kerkvoogd, de heer G. Visser. Tot op heden zijn er meer dan 100 concerten op gegeven, die zich nog steeds in een goede belangstelling mogen verheugen. Voor de belangrijkste taak van dit orgel, de begeleiding van de gemeentezang, is het zeer geschikt gebleken.

Download hier de "dispositie" van het orgel.